ΑΡΘΡΟ ΔΗΜ. ΤΣΟΥΚΑΛΗ

ΜΗ ΜΕΝΕΙΣ ΘΕΑΤΗΣ. ΓΙΝΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΣ ΣΤΗ ΛΥΣΗ

Σ` ολόκληρη τη χώρα, όπως ακριβώς και στην πόλη μας, δεκάδες συνδυασμοί κατεβαίνουν στις δημοτικές εκλογές με τον τίτλο του ανεξάρτητου. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία συναποτελούνται από στελέχη των κομμάτων του πρώην δικομματισμού που η απαξίωση των κομμάτων τους τούς κάνει σήμερα να δηλώνουν ανεξάρτητοι.

Η τάση αυτή εμφανίζεται, από τα ΜΜΕ, ως προοδευτική εξέλιξη.

Περισσεύουν οι καταγγελίες για την κομματοκρατία και με απίστευτη ελαφρότητα  όλα τα δεινά της χώρας που χρεώνονται γενικά και αόριστα στον κομματισμό κι όχι στην ασκούμενη πολιτική. Έναν κομματισμό που στήριζαν και στηρίζουν, ακόμα και τώρα βέβαια, με νύχια και με δόντια. Αποκρύπτοντας  έντεχνα  ότι  οι ίδιοι, στην κυριολεξία μέχρι χτες, ήταν ενεργά και επίλεκτα στελέχη αυτού του συστήματος εξουσίας που σήμερα με ευκολία καταγγέλλουν. Ποντάρουν προφανώς στην οργή και την αγανάκτηση των πολιτών για την εξελισσόμενη κοινωνική καταστροφή. Ποντάρουν όμως πολύ περισσότερο στην ασθενή μνήμη των ψηφοφόρων , που, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, μέχρι σήμερα δεν τους έχει προδώσει.

Ο σοβαρός πολιτικός λόγος που αναλύει τη σχέση αίτιου και αιτιατού απουσιάζει παντελώς. Καμιά αναφορά στην ασκούμενη πολιτική οικονομικού στραγγαλισμού της τοπικής αυτοδιοίκησης. Καμία αμφισβήτηση της μνημονιακής πολιτικής που οδηγεί την  οικονομία σε κατάρρευση και την κοινωνία στην απελπισία και την απόγνωση.

 Περισσεύει αντίθετα ο πληθωρισμός αφόρητα κοινότοπων και  χιλιοειπωμένων εκφράσεων και  λέξεων, κενών ουσιαστικού περιεχομένου, που όμως ακούγονται ευχάριστα στ` αυτιά των απελπισμένων ψηφοφόρων. «Αφήνουμε πίσω αυτά που μας πληγώνουν». «Όλοι μαζί κοιτάμε μπροστά». «Με εμπιστοσύνη στους νέους ανθρώπους». «Παίρνουμε τις τύχες στα χέρια μας». Και το αμίμητο «Τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα» λες και η ανεργία και η εξαθλίωση πλήττει εξίσου πλούσιους και φτωχούς. Κατέχοντες και πένητες.

 Μέσα σε μια μέρα οι νεόκοποι επίδοξοι «σωτήρες» έχουν φτάσει στην αταξική και αδελφοποιημένη κοινωνία όπου όλα ανήκουν σε όλους. Όπου δεν υπάρχουν εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι. Όλοι μαζί στο ίδιο καράβι. Πειρατές και δούλοι. Καπεταναίοι και μούτσοι.

Θα μπορούσε να είναι μια γραφικότητα. Κάτι με το οποίο θα γελούσε κάθε σοβαρός και συνειδητοποιημένος πολίτης αν η κατάσταση της χώρας δεν ήταν τραγική.

Παρατάξεις μιας εκλογικής χρήσης

Τυχάρπαστοι συνδυασμοί  συγκροτούνται στην κυριολεξία μέσα σε μια νύχτα από ανθρώπους που δεν τους συνδέει κανένα κοινό όραμα. Εκτός ίσως από το «όραμα» της νομής της εξουσίας.

Άνθρωποι που φαίνεται να πιστεύουν ότι η διοίκηση ενός Δήμου είναι ευκολότερη υπόθεση από το άνοιγμα ψιλικατζίδικου.

Με την ίδια ευκολία που συγκροτούνται οι συνδυασμοί με «σημαία ευκαιρίας» με την ίδια ευκολία διαλύονται στα εξόν συνετέθησαν στην πρώτη αναποδιά. Οι ανεξάρτητες ομάδες διαλύονται για να γίνουν καινούργιες ακόμα πιο ανεξάρτητες. Με νέους ακόμα πιο ικανούς συνεταίρους.

 Οι χτεσινοί ορκισμένοι «φίλοι» ξαφνικά γίνονται «εχθροί». Οι ικανοί γίνονται ανίκανοι. Οι ανιδιοτελείς, λαμόγια. Όλα σύγχρονα και αρκούντως μεταμοντέρνα.

Στο  λιβάδι της ανεξαρτησίας που μέχρι πριν λίγες μέρες φύτρωναν μόνο δροσερά λουλούδια τώρα φυτρώνουν συναλλαγές, νεποτισμός και εκβιασμοί, όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν με σφοδρότητα.

Η κρίση των πρώην κομμάτων εξουσίας μετατρέπεται σε κρίση δημοκρατίας.

 Η καταγγελία, γενικά και αόριστα,  του κομματισμού, κι όχι της πολιτικής συμπεριφοράς και πρακτικής  συγκεκριμένων κομμάτων, δεν είναι   απολίτικη  συμπεριφορά.

Είναι βαθιά  πολιτική πράξη με σοβαρές συνέπειες για τη δημοκρατία. Τα πολιτικά κόμματα και η ενθάρρυνση των πολιτών να συμμετέχουν στην πολιτική είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας.

Η ενσυνείδητη απαξίωση της πολιτικής και των κομμάτων, από εκείνους που χρησιμοποίησαν την πολιτική για ιδιοτελή συμφέροντα ακόμα και για προσωπικό πλουτισμό, είναι πράξη εχθρική προς τη δημοκρατία

Το παιχνιδάκι των ανεξάρτητων είναι της μόδας και κάποιοι προσδοκούν πρόσκαιρα οφέλη.

Όταν, όμως,  τα κόμματα απαξιώνονται, οι ιδεολογίες λοιδορούνται ως παρωχημένος αναχρονισμός, η πολιτική εμφανίζεται ως δεδομένος νεοφιλελεύθερος καπιταλιστικός  μονόδρομος και απλά αναζητούνται «ικανοί» και «πετυχημένοι» τότε ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για τους πραγματικούς  ανεξάρτητους. Για τους βαρόνους του μαύρου  χρήματος και της διαπλοκής,  που με την «καπατσοσύνη» τους έφτιαξαν περιουσίες εκατομμυρίων σε μια χρεοκοπημένη χώρα. Με τη λογική της αγοράς αυτοί είναι οι πραγματικά ικανοί και πετυχημένοι.

Μόνο που έχουν ένα πολύ  μικρό ελάττωμα. Δεν είναι κορόιδα. Όπως φαντάζονται κάποιοι αφελείς.

Το νέο δε γεννιέται με δηλώσεις νεότητας.

Αυτό που βλέπουμε γύρω μας δεν είναι ο νέος κόσμος που γεννιέται,  είναι η εικόνα ενός κόσμου που έχει πεθάνει και αρνείται να κηδευτεί.

Το καινούργιο δε γεννιέται από τους τίτλους. Δε γεννιέται με δηλώσεις νεότητας και απραξίας.

Το καινούργιο θα γεννηθεί από την επανοηματοδότηση της πολιτικής και της ζωής μας. Τη συμμετοχή και την ενεργοποίηση των πολιτών. Τη σύγκρουση με νοοτροπίες και συμφέροντα που λεηλάτησαν τη χώρα. Με το πελατειακό κράτος που ζει και βασιλεύει και σήμερα παίρνει ακόμα πιο χυδαία  και αποκρουστική μορφή.

Το καινούργιο θα γεννηθεί με τον αγώνα για ανατροπή αυτής της πολιτικής που καταδικάζει τη νεολαία  σε μετανάστευση και αργό θάνατο.

Το καινούργιο θα γεννηθεί όταν η πολιτική θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κοινωνίας κι όχι τα κέρδη των πολυεθνικών και των τραπεζών. Την ανάγκη κερδοφορίας επιχειρηματικών ομίλων.

Ο κόσμος όντως αλλάζει. Είμαστε στον 21^ο αιώνα. Εκείνο που δεν αλλάζει είναι η εκμετάλλευση, η δίψα για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη.

Εκείνοι που οδηγούν τις κοινωνίες στο 19^ο αιώνα μας καλούν να εκσυγχρονιστούμε. Να τους ακολουθήσουμε. Να αποδεχτούμε τη δυστυχία και τη φτωχοποίηση  ως φυσικά φαινόμενα. Να διαχειριστούμε «έξυπνα» την εξαθλίωση.

Οι πολίτες σήμερα έχουν μια μοναδική ευκαιρία. Να αφήσουν πίσω το σύστημα εξουσία που σαπίζει. Να μη ξεγελαστούν  από τις μεταμφιέσεις του.

Η αριστερά έχει την ευθύνη να αναγεννήσει την ελπίδα. Να εμπνεύσει κίνημα αντίστασης στην παρακμή και τη χρεοκοπία της χώρας.  Οι πολίτες πρέπει να κάνουν το βήμα και να τολμήσουν.

Δε θέλουμε όμως την ανάθεση. Θέλουμε την ενεργή  συμμετοχή των πολιτών.

 Τα προβλήματα είναι τεράστια και χωρίς αυτή τη συμμετοχή τίποτε δε μπορεί να αλλάξει.

Στις εκλογές του 2006 το σύνθημα της παράταξης μας  «Πολίτες σε Δράση» ήταν:

 « Μη μένεις θεατής» « Γίνε συμμέτοχος στη λύση»

Τότε οι πολίτες δε μας τίμησαν. Η παράταξη μας, με επικεφαλής το Δημήτρη Βίτσα, δεν εκπροσωπήθηκε καν στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Σήμερα αυτό  το σύνθημα, οχτώ χρόνια μετά, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

Τσουκάλης Δημήτριος

Υποψήφιος Δημ. Σύμβουλος

''ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ''