Πεζογεφυρες : ΘΟΔΩΡΉΣ ΣΠΗΛΙΌΠΟΥΛΟΣ Βίντεο και πρακτικά Δημοτικού Συμβουλίου

Πεζογεφυρες : ΘΟΔΩΡΉΣ ΣΠΗΛΙΌΠΟΥΛΟΣ
Βίντεο και πρακτικά Δημοτικού Συμβουλίου

https://youtu.be/e58HQJXFhWk

---------- Προωθημένο μήνυμα ----------
Από: "Τμήμα Δημοτικού Συμβουλίου" <dsymboulio@haidari.gr>
Ημερομηνία: 24 Απρ 2018 10:06 π.μ.
Θέμα: 3ο/2018 ΔΣ
Προς: <Spiltheo58@gmail.com>
Κοιν.

ο κ. Σπηλιόπουλος. 

Κος ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ:

Αγαπητοί συνάδελφοι, ερχόμαστε να κουβεντιάσουμε ένα ζήτημα το οποίο έχει απασχολήσει την πόλη το τελευταίο χρονικό διάστημα σαν κεραυνός εν αιθρία θα λέγαμε, γιατί πραγματικά είναι ένα ζήτημα που έχει να κάνει σε σχέση με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πόλη όλοι μας, το Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά και οι πολίτες.

Με αφορμή αυτό το ζήτημα, στο οποίο θα σας πω αναλυτικά την άποψή μας, νομίζω ότι δίνεται η δυνατότητα να κουβεντιάσουμε λίγο ξανά ορισμένα ζητήματα που νομίζω είμαστε υποχρεωμένοι σα Δημοτικό Συμβούλιο να μας απασχολήσουν για τον τρόπο που κουβεντιάσαμε το προηγούμενο χρονικό διάστημα και όχι απλώς ψηφίσαμε διάφορα θέματα.

Το λέω αυτό γιατί για να μην πάω πολύ μακριά, θα πάω στην τελευταία μου ομιλία με την καταψήφιση του προϋπολογισμού και για τα ζητήματα που έχουν να κάνουν σε σχέση με τα ανταποδοτικά τέλη. Εκεί στην ομιλία που έκανα, λέω κάνοντας κριτική για τον τρόπο που κουβεντιάζουμε στο Δημοτικό Συμβούλιο, ότι έχει μεγάλη σημασία τα θέματα να τα κουβεντιάζουμε όχι μόνο με τον τρόπο που έρχονται, αλλά και με τον τρόπο που εμείς θέλουμε συνολικά σα Δημοτικό Συμβούλιο να ανταλλάξουμε γνώμες.

Και έλεγα εκεί χαρακτηριστικά, ότι όλες οι παρατάξεις με βάση τα προγράμματά τους έχουμε θέσεις που πολλές φορές συγκλίνουν για διάφορα ζητήματα. 

Όμως στην ουσία με τον τρόπο που οργανώνεται η συζήτηση δεν μας έχει τη δυνατότητα να κουβεντιάσουμε έλεγα εκεί χαρακτηριστικά, το θέμα του Λολοσίδη, της Κατερίνας, της αναβάθμισης το κέντρου της πόλης, τι θα γίνει με τη συγκοινωνία, τι θα γίνει με την Καραϊσκάκη και την Αγωνιστών Στρατοπέδου Χαϊδαρίου, αν θα μονοδρομηθούν, τι θα γίνει με τις εξόδους στο Δάσος και τέλος πάντων συνολικότερα με αυτά τα προβλήματα της καθημερινότητας που λέμε, πεζοδρόμια κλπ.

Τα κουβεντιάζουμε συνήθως όταν εγκρίνουμε ή απορρίπτουμε κάποια έργα ή καταψηφίζουμε κάποια απ’ την αντιπολίτευση ή υπερψηφίζουμε και πάρα πολλά πράγματα είναι ομόφωνα είναι γεγονός. Ωστόσο όμως αυτό που λέγαμε το να κουβεντιάσουμε λίγο διαφορετικά παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν σε οικονομικό επίπεδο, είναι αναγκαίο. 

Τώρα λοιπόν προέκυψε ένα θέμα για το οποίο όντως έχουμε πάρει αποφάσεις ομόφωνες όσον αφορά την ανάγκη των πεζογεφυρών και μάλιστα θα έλεγα κατά παραχώρηση. Νομίζω, εγώ δεν είχα υπόψη μου αυτή τη στατιστική για το κλείσιμο της Λεωφόρου Αθηνών μπροστά στο Παλατάκι. 

Νομίζω ότι εκείνη την εποχή που κουβεντιάσαμε καταρχήν κάναμε μια παραχώρηση, όλοι μας θεωρούσαμε ότι πιο σημαντικό είναι ή τουλάχιστον εμείς ή προσωπικά εγώ, γιατί δεν έχει σημασία τώρα αυτό να διυλίσουμε τον κώνωπα, στο γήπεδο Χαραλαμπίδη που πηγαίνανε τα παιδιά και παίζανε. Και είπαμε τότε ότι προκειμένου να χαθούν τα έργα και επειδή υπήρχε μια υπόσχεση για επανεξέταση, ας γίνουν αυτά τα έργα τα οποία είχαν δρομολογηθεί.

Στη συνέχεια μείναμε όλοι με την ευχαρίστηση ότι αυτά τα έργα θα γίνουν και παρά τις επιφυλάξεις που υπήρχαν για τη γέφυρα στου Προβατά. Για τη γέφυρα Προβατά ειδικά εγώ είχα αυτή την άποψη από τότε, ενώ στην ουσία ήταν κατά παραχώρηση θα λέγαμε, ας γίνει και αυτό. Εκφράστηκαν τότε πολλές απόψεις. 

Δηλαδή η επιχειρηματολογία του Αντιδήμαρχου Σταθά όπως τη διάβασα στον τοπικό Τύπο, ότι εκεί μπορεί να εξυπηρετήσει την κάθοδο των μυρίων Δασιωτών για να πηγαίνουν στο τρίγωνο που παίζει ο κόσμος διάφορα αθλήματα και να πηγαίνει και το Διομήδειο, είναι μια πραγματικότητα και κυρίως γιατί με τέτοιες ενέργειες αλλάζεις και την αντίληψη του κόσμου. 

Δηλαδή σήμερα κανένας γονιός δεν είναι τρελός στο Δάσος να αφήνει το παιδί του να πηγαίνει μόνο του να περνάει την Καβάλας. Ή το παίρνει και πηγαίνει. Ούτε κάποιος δρόμος θα βρει το δρόμο, δε θέλει να ταλαιπωρηθεί, θα πάει το πολύ-πολύ στη γειτονιά το ή θα ανέβει προς το κεντρικό Δάσος. Όταν σου δίνεται μια δυνατότητα, αλλάζει και η ψυχολογία και η αντίληψη του κόσμου στο ότι είναι πάρα πολύ εύκολο μετά και με ασφάλεια κυρίως να επισκεφθεί και ένα τμήμα του Κάτω Δάσους που δεν χρειάζεται να πάρει το αμάξι του, που σημαίνει και μείωση της κυκλοφορίας.

Αυτά όσον αφορά αυτό το χώρο. Όσον αφορά το Παλατάκι, τη συζήτηση αυτή που έγινε, νομίζω ακριβώς γι’ αυτό έκανα και την κριτική στην αρχή, ότι το θέμα δεν αναδείχθηκε και οι δυσκολίες που υπήρχαν, νομίζω ότι το Δημοτικό Συμβούλιο άσχετα το τι θα κάνουμε στο τέλος, αιφνιδιάστηκε. Εντάξει, πάντα υπάρχει η δυνατότητα να πας, να επισκεφθείς, να κάνεις, να ράνεις κλπ κλπ.

Είναι γεγονός όμως ότι η πόλη πήρε χαμπάρι ότι ξαφνικά θα γίνει σε μία θέση, γιατί είχαμε μια αίσθηση ότι δεν έχει τελειώσει αυτή η ιστορία, που θα λέγαμε δοκίμασε το κοινό αίσθημα ή το αίσθημα των ειδικών. Θα κριθεί στην πορεία. Όταν κουβεντιάζουμε τέτοια θέματα κατά τη γνώμη μου έχει μεγάλη σημασία το Δημοτικό Συμβούλιο να εξασφαλίζει το δικαίωμα να εκφράζει τη διαφορετική άποψη, να παίρνεται υπόψη το δικαίωμα της έγκαιρης συζήτησης και το δικαίωμα θα έλεγα, γιατί και αυτό δικαίωμα είναι και όχι απλώς υποχρέωση, της εφαρμογής των συλλογικών αποφάσεων με τον γνωστό τρόπο πλειοψηφία – μειοψηφία.

Εμείς πρέπει να πω ότι μας απασχόλησε και σαν παράταξη και πάρα πολλά στελέχη μας και πιο ειδικοί από εμένα σε αυτό το θέμα εκφράστηκαν με την επιφύλαξη να γίνει σε αυτό το χώρο, πολύ περισσότερο που ο μακαρίτης ο Σκαμπάς με ένα ΦΕΚ το οποίο εγώ προσωπικά δεν το είχα υπόψη μου, προσπάθησε να κατοχυρώσει σε μια εποχή που οι οικοπεδοφάγοι θέλανε να σαρώσουν τα πάντα εδώ στην περιοχή, να μην μπει ούτε καρφίτσα σε αυτή την περιοχή. Και ξαφνικά ήρθαμε να υπάρχει το ένα πόδι αυτής της γέφυρας. 

Εμείς συνολικά, γιατί έχει σημασία το προγραμματικό στοιχείο όταν μιλάμε και ανεξαρτήτως των δυσκολιών, να ξέρουμε τι ζητάμε και ποια είναι η θέση μας. Θα πω το εξής: Εκεί ξαφνικά που δεν θα υπήρχε καμία υπογειοποίηση στην Αθήνα, άκουσα ότι υπάρχει ένα κονδύλι 300 εκατομμυρίων για υπογειοποίηση. Έτσι έχω ακούσει, δεν ξέρω αλήθεια, ψέματα κλπ. 

Δεν πρόλαβα δηλαδή να έχω ολοκληρωμένη άποψη με τεκμηριωμένο τρόπο. Όπως επίσης ξαφνικά στη ζωή μας προέκυψε ότι η Ελευσίνα είναι πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης και με βάση αυτό παρά τις οικονομικές δυσκολίες, ξαφνικά γίνονται προσαρμογές που αφορούν την περιοχή εκεί ή θα έλεγα και το δυσάρεστο γεγονός που έγινε εκεί με την πλημμύρα στη Δυτική Αθήνα και στην Ελευσίνα, ξαφνικά προέκυψε ένα ενδιαφέρον του κράτους και της συγκεκριμένης κυβέρνησης για μια περιοχή που έτσι κι αλλιώς ήταν σα αζήτητα μαζί με εμάς εδώ στη Δυτική Αθήνα πάρα πολλά χρόνια για λόγους πολιτικούς, ταξικούς, κοινωνικούς κλπ. Μην το αναλύσουμε αυτή τη στιγμή. 

Λέω λοιπόν με βάση αυτή την ανάλυση ότι στο προγραμματικό επίπεδο πρέπει να ξεχωρίζεις ή και να αλλάζεις  θέση αν χρειάζεται. Νομίζω ότι η βασική θέση του δήμου πρέπει να παραμείνει, να εξαντλήσει αυτό που λέμε υπογειοποίηση παρά τα τεχνικά προβλήματα γι’ αυτό που λέμε ενοποίηση της πόλης και παρά το ζήτημα του Μετρό.

 Δηλαδή δεν είμαι πεπεισμένος ότι αν υπήρχαν χρήματα δε θα μπορούσε να βρεθεί μια λύση που να ξεπεραστεί και το ζήτημα του αγωγού. Δεν ξέρω αν έχει παρθεί υπόψη αυτό, ούτε το έβαλε και κανένας από εμάς. Δεν είμαστε και πάνσοφοι. Ορισμένα πράγματα με τον τρόπο που γίνονται στην Ελλάδα αλά καρτ και εκ των υστέρων προκύπτουν. Ένα ζήτημα είναι αυτό. 

Το δεύτερο. Μέχρι τότε πιστεύουμε, θα περιμένουμε εμείς τη γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου που μας ενδιαφέρει πάρα πολύ ποια είναι η γνώμη του, δηλαδή το αν το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο πει ναι, είμαστε υποχρεωμένοι να το επανεξετάσουμε, αν πει όχι, επίσης σημαίνει ότι σα Δημοτικό Συμβούλιο πέρα και οτιδήποτε άλλο… 

Νομίζω ότι υπάρχει μια διαδικασία που όσο και αν μας στεναχωρεί, θα λέγαμε ότι οι δασικές υπηρεσίες, οι αρχαιολογικές υπηρεσίες, γιατί τμήμα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας  είναι αυτό, σε δίσεκτους καιρούς που τα πάντα κατεδαφιζόντουσαν, έπαιξε ένα ρόλο στη διατήρηση των χώρων και της ιστορικής μνήμης και της περιφρούρησης μνημείων. Με αυτή την έννοια λέω ότι μας ενδιαφέρει πάρα πολύ. 

Αν σήμερα ήταν να αποφασίσουμε και να επιλέξουμε τοποθεσία, γιατί και αυτό δε θεωρώ ότι είναι τόσο κατηγορηματικό ότι θα χαθούν τα πάντα. Δηλαδή νομίζω ότι πρέπει και ο δήμος να εξετάσει την περίπτωση μιας εναλλακτικής πρότασης προς τα κάτω. 

Δεν ξέρω αν έχει τελειώσει. Δεν είμαι πεπεισμένος δηλαδή, γιατί στην ουσία οι δυο μελετητές, δεν είμαι πεπεισμένος ότι η συζήτηση με τον τρόπου που έγινε, ότι κατηγορηματικά δεν μπορεί να γίνει προς τα κάτω, πέρα απ’ τα προβλήματα, δηλαδή αν υπάρχει μια μικρή καθυστέρηση, δε λέω να χαθεί το έργο, που θα πρέπει να επανεξετάσει τη δυνατότητα και άλλων αρχιτεκτονικών λύσεων, για να το πω έτσι. εγώ δε θα πω ούτε για λοξή, ούτε για Γ που λένε, γιατί ξαφνικά τώρα πάρα πολύς κόσμος ασχολήθηκε και πρότεινε διάφορα σχέδια κλπ.

Και νομίζω ότι μέχρι να γίνει η τελική τοποθέτηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, νομίζω ότι σαν πόλη, λέω και αυτό, έχει σημασία για μένα και ο τρόπος που γίνεται η αντιπαράθεση. Εμείς μας ενδιαφέρει γιατί στην πόλη αυτή είτε με τη γέφυρα εκεί, είτε αλλού και όχι βεβαίως με το να χαθεί, λέω, θα πρέπει να μπορούμε παρά τις διαφωνίες να συνεχίζουμε να λέμε καλημέρες. 

Και με αφορμή ο τρόπος που πολλές φορές γράφονται ή που υπερβάλλονται και απ’ τον Τύπο και που πολλές φορές συμπολίτες ή και εμείς οι ίδιοι, δεν εξαιρώ κανέναν ούτε τον εαυτό μου, νομίζω ότι ο τρόπος πολλές φορές που γίνεται η συζήτηση ξεφεύγει απ’ τα όρια όχι της τυπικής κοσμιότητας, με την έννοια της ανθρώπινης σχέσης. 

Και νομίζω εμείς σε αυτό το πράγμα όπως ξέρετε και άλλη φορά έχουμε επιδείξει την ευαισθησία μας, κρατούμε χαμηλούς τους τόνους, παρά το ότι κάνουμε σκληρή προγραμματική αντιπολίτευση και προς τη δημοτική αρχή για διάφορα θέματα και έχουμε δείξει τις διαφωνίες μας και έχουμε υποστεί και κριτική που πολλές φορές μπορούμε να πούμε ότι έχει ξεπεράσει τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Ωστόσο όμως υπάρχει και η επόμενη μέρα. Και με αυτή την έννοια πιστεύω και αυτή την παραίνεση κάνω, ότι μπορούμε και σε αυτό το θέμα, είτε συμφωνώντας πλήρως, είτε διαφωνώντας, γιατί οι πολίτες μας παρακολουθούν για τον τρόπο που κουβεντιάζουμε και θα έλεγα δηλαδή να μην συμβάλουμε άθελά μας, γιατί κανένας δεν έχει τέτοια πρόθεση, στο να πουν τελικά ότι μοιάζουμε λίγο με την κεντρική πολιτική σκηνή ή ότι και εμείς είμαστε καρμπόν κάποιων ανθρώπων που όλοι αποδοκιμάζουμε όταν βλέπουμε τηλεόραση. Αυτά.