ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΔΑΦΝΙ
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ
ΔΑΦΝΙ
Η
περιοχή του Δαφνίου σίγουρα είναι γνωστή (μάλιστα περισσότερο εκτός των
Ελλαδικών συνόρων) για την ιστορικότητα που της προσδίδει η, μοναδική,
Βυζαντινή Μονή της. Όμως ο επισκέπτης, από το πρώτο κιόλας οδοιπορικό, θα
διαπιστώσει ότι ενώ είναι μια περιοχή πλουσιοπάροχα προικισμένη από την
Φύση, ταυτόχρονα είναι και μία περιοχή
που η αδιαφορία και η εγκατάλειψη των «υπευθύνων» έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα
σημάδια τους.
Στο δικό μας οδοιπορικό
καταγράψαμε δώδεκα σημεία που χρήζουν ειδικής αναφοράς. Δώδεκα «στάσιμα» όπως τα ονομάσαμε. Όμως και δώδεκα
σημεία αποκατάστασης, για να οραματιστεί
κανείς το Δαφνί που αξίζει στους κατοίκους αλλά και στους επισκέπτες του.
Γιατί ναι(!!!) το Δαφνί
μπορεί να γίνει Τουριστικός προορισμός. Προορισμός Ιστορικός, Φυσιολατρικός,
Περιπατητικός και Αναψυχής.
Ξεκινάμε λοιπόν.
Στάσιμο 1ο
Το γήπεδο μπάσκετ μπροστά από το κτήριο «Προβατά». Έδρα της
ομάδας «Δίας» που συμμετέχουν περισσότερα από 100 παιδιά. Εγκαταστάσεις;
Μηδενικές. Υποδομές; Ούτε οι στοιχειώδεις. Η απαραίτητη πλαστικοποίηση για ένα
γήπεδο μπάσκετ αποτελεί απαγορευμένο όνειρο. Οι τραυματισμοί των παιδιών αποτελούν
σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.
Στάσιμο 2ο
Μπαίνοντας
στο Δαφνί, συναντάμε δύο ταβέρνες. Αυτές επιβαρύνουν πάρα πολύ την περιοχή,
δεδομένου ότι αυτή είναι η, σχεδόν μοναδική, είσοδος που χρησιμοποιούν όλοι οι
Δαφνιώτες.
Στάσιμο 3ο
Προχωρώντας
συναντάμε ένα άλσος που ανήκει στο
δασαρχείο και είναι περιφραγμένο. Η περίφραξη βέβαια παρέχει προστασία από κινδύνους ωστόσο κάνει απαγορευτική την
επισκεψιμότητα, έστω κάποιες ώρες (και μόνο την ημέρα), μιάς και δεν υπάρχει
ούτε εσωτερικός φωτισμός, που είναι αναγκαίος. Ο ίδιος ο κόσμος της περιοχής
και οι σύλλογοι μπορούν να προστατέψουν το άλσος.
Στάσιμο 4ο
Πιο
κάτω υπάρχει μια παιδική χαρά. Είναι από τις λίγες καινούργιες στο Χαϊδάρι, που
όμως η περιοχή παρουσιάζει τρομερό θόρυβο.
Με λίγα χρήματα για την αγορά και την τοποθέτηση των ειδικών πλεξιγκλάς,
ο αφόρητος (κάποιες ώρες) θόρυβος μειώνεται μέχρι και 60%.
Στάσιμο 5ο
Δίπλα
στη παιδική χαρά και στο τέρμα των λεωφορείων, υπάρχει το οικόπεδο του «Βούτα»
που είναι τεσσάρων στρεμμάτων (και που λόγω του μικρού συντελεστή δόμησης της
περιοχής, δεν μπορεί να χτιστεί παρά μόνον ένας όροφος). Αυτά τα 4 στρέμματα
δεν είναι ελεγχόμενα από τον δήμο και ούτε παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον
αξιοποίησης για τον ιδιοκτήτη έχει.
Βέβαια έχουν πράσινο και πολλά
δέντρα, αλλά (όπως συνηθίζεται
στους εγκαταλειμμένους χώρους) χρησιμοποιείται κυρίως για να πετάνε μπάζα οι «δεν
βαριέσαι, που να τρέχουμε τώρα». Αυτή
λοιπόν είναι μια περιοχή που σαν συνέχεια του διπλανού άλσους και της παιδικής
χαράς μπορεί να ενοποιηθεί και με σχετική μελέτη να αναπτυχθούν πολλαπλές
χρήσεις όπως πολιτιστικοί σύλλογοι, νηπιαγωγείο, κ.λ.π.
Στάσιμο 6ο
Μέσα
στο ΨΝΑ υπάρχουν χώροι άθλησης. Κάποιοι είναι σε καλή κατάσταση και κάποιοι
όχι. Εκεί λοιπόν υπάρχει και ένα τοίχος.
Το τοίχος του καλού γίγαντα που αναφέρουν τα παραμύθια.
Το
συμπέρασμα είναι ότι δεν υπάρχει προσβασιμότητα. Φυσικά ο χώρος του ΨΝΑ έχει ένα ειδικό καθεστώς, που
ωστόσο επιβάλλεται να αλλάξει , ώστε τα παιδιά της περιοχής να μπορούν να
επισκέπτονται τις αθλητικές εγκαταστάσεις.
Στάσιμο 7ο
Η περιοχή
Μενάνδρου είναι η φυσική προέκταση της Ακροπόλεως, δηλαδή η διάνοιξη της
Ακροπόλεως περνάει από αυτό το δρομάκι. Οι κάτοικοι όμως, σωστά, δεν το θέλουν.
Αντίθετα υπάρχει το εξής αίτημα: Αυτός ο δρόμος να γίνει η περιπατητή είσοδος
προς τα πάνω, ώστε να γεννηθεί
επισκεψιμότητα προς την περιοχή της Ακροπόλεως και προς το βουνό. Ακόμα
ζητούν να τοποθετηθεί ένα κοντέινερ (όπου να είναι η φυσική πύλη
εισόδου) για να ταυτίζεται με τον «Εξωραϊστικό
σύλλογο του Δαφνιού». Παρά τις προσπάθειες των κατοίκων, λύση μέχρι σήμερα δεν
έχει δοθεί.
Στάσιμο 8ο
Ανάμεσα
των οδών Κομνηνών και Φωκά έχουμε τα εξής δύο φαινόμενα:
·
Υπάρχει μια κεραία κινητής τηλεφωνίας που γεννά
τεράστια προβλήματα (υπήρχε και μία άλλη, η οποία με συντονισμένους αγώνες
κατέβηκε) που ο αγώνας να κατέβει δεν
έχει ευοδωθεί ακόμα.
·
Στον χώρο που είναι η φυσική προέκταση του
πράσινου του Δαφνιού, και ανήκει στο δήμο (από την μεριά του Δάσους
Χαϊδαρίου), ζητάνε οι κάτοικοι να
ανεγερθεί νηπιαγωγείο.
Στάσιμο 9ο
Περιοχή
συστέγασης για το 6ο δημοτικό
σχολείο και 11ο νηπιαγωγείου.
Μέσα σε αυτόν εδώ τον χώρο υπάρχει αίθουσα πολλαπλών χρήσεων. Η αίθουσα είναι
έτοιμη από τον Μάιο και, για γραφειοκρατικούς λόγους, δεν μπορεί να συνδεθεί
ρεύμα και να χρησιμοποιηθεί.
Από την
άλλη το νηπιαγωγείο είναι στην ουσία υπόγειο, και πανταχόθεν κλειστό. Έχει μια
είσοδο, είναι κακώς αεριζόμενο, είναι χαμηλοτάβανο, και στην ουσία
χρησιμοποιείται για το παρκάρισμα των παιδιών λόγω έλλειψης άλλου χώρου. Επιπλέον οι τουαλέτες είναι σε τέτοιο σημείο
που τα παιδάκια πρέπει να ανέβουν και να κατέβουν σκαλιά, με προφανείς
κινδύνους. Το αίτημα για ένα διθέσιο νηπιαγωγείο στην ευρύτερη περιοχή του
Δαφνιού είναι ένα ζήτημα που απαιτεί άμεση λύση.
Στάσιμο 10ο
Στην
διασταύρωση των οδών Κομνηνών και Τροίας, πολύ συχνά, ιδιαίτερα δε τα
Σαββατοκύριακα παρουσιάζεται το απόλυτο κυκλοφοριακό αδιέξοδο. Η οδός Κομνηνών
συνορεύει με τον «Άγιο Χριστόφορο» που, εκτός των άλλων, επειδή είναι στο
φυσικό άλσος, είναι ευρύτερα γνωστός και πραγματοποιεί πολλούς γάμους. Επειδή
οι γάμοι τελούνται ανά μισή ώρα και όχι ανά ώρα, οι δρόμοι δεν προλαβαίνουν να
αποφορτιστούν από τους επισκέπτες, και το λεωφορείο της γραμμής αδυνατεί, έστω,
να στρίψει.
Φυσικά,
εκτός από το αίτημα της ανά ώρας τέλεσης γάμων,
υπάρχει η ανάγκη μελέτης και μονοδρόμησης οδών, δεδομένου ότι το Δαφνί
έχει στενά δρομάκια.
Στάσιμο 11ο
Ένα
κομμάτι της οδού Κομνηνών είναι, τύποις, πλακόστρωτο. Λέμε «τύποις» γιατί ενώ
είναι χαρακτηρισμένο ως πεζόδρομος, είναι σκαμμένο (σαν να εκτελούνται έργα)
και όλοι το έχουν κάνει προσβάσιμο σε αυτοκίνητα. Το πρόβλημα γεννήθηκε από τα
νερά της βροχής και την κατηφορική κλίση του δρόμου, που «αποξήλωσαν» την
πλακόστρωση, χωρίς ο Δήμος να ενδιαφερθεί για την αποκατάσταση του.
Στάσιμο 12ο
Στη
φυσική πύλη του άλσους όπως είναι γνωστό απαγορεύεται η είσοδος οχημάτων. Το
άλσος είναι ένας πάρα πολύ ωραίος χώρος πρασίνου που καταλήγει στην λίμνη
Κουμουνδούρου. Η διαδρομή είναι περιπατητική δύο ωρών, δεδομένου ότι είναι
ανηφορική και κατηφορική, μια διαδρομή ήπιας άθλησης αλλά και δύσκολης άθλησης
για αθλητές και ποδηλάτες. Κατά παράβαση μερικοί κάνουν και μοτοκρός στην
περιοχή.
Το
καλοκαίρι το άλσος περιφρουρείται από τους κατοίκους της περιοχής και από τον
τοπικό σύλλογο. Αυτό δηλαδή που πρέπει να κάνει ο Δήμος για την πυροπροστασία
και τις περισσότερες φορές δεν επαρκεί. Φυσικά υπάρχει το ζήτημα της
καθαριότητας του άλσους, που βέβαια είναι δασική περιοχή αλλά που μόνον οι
κάτοικοι έχουν κάνει τ καθαριότητα τα τελευταία χρόνια (ιδιαίτερα στο μπροστινό
κομμάτι που έχει την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα). Ούτε λόγος βέβαια για διάθεση
κονδυλίων για τέτοιες δράσεις, αλλά δεν
υπάρχει ούτε μέριμνα και προσανατολισμός για κοινή δράση των αρμόδιων φορέων που
εμπλέκονται. Οι αρμόδιοι φορείς μπορεί να είναι οι τοπικοί σύλλογοι, οι
σύλλογοι γονέων, η δασική υπηρεσία και ο Δήμος.
Η κοινή δράση λοιπόν των φορέων είναι ένα αιτούμενο που θα εξασφάλιζε
καλύτερη προσβασιμότητα και ποιοτικότερη αξιοποίηση.
