η αρχή της…….πεπατημένης


του  Θύμιου  Γεωργόπουλου 
                                                                        Οικονομολόγου

η αρχή της…….πεπατημένης
Την 29 . 6 . 1874 ο εμβληματικός  και χαρισματικός πολιτικός Χαρίλαος Τρικούπης, με άρθρο του στο περιοδικό «Καιροί» και υπό τον τίτλο «Τις πταίει;»  έθετε τις βάσεις για να ψηφιστεί,  τον επόμενο χρόνο,  η «Αρχή της Δεδηλωμένης», αλλάζοντας ριζικά τον Δημοκρατικό χάρτη της Ελλάδας, καθώς, έκτοτε, η Κυβέρνηση οφείλει να έχει την «δεδηλωμένη» εμπιστοσύνη της απόλυτης πλειοψηφίας των βουλευτών, προκειμένου να ασκεί το εκτελεστικό της έργο.
Την 24 . 10 . 1982 (δεύτερη Κυριακή των Αυτοδιοικητικών εκλογών) ο Κυριακός Ντηνιακός, εκλεγείς (για πρώτη φορά, από τις πολλές που ακολούθησαν) Δήμαρχος  Χαϊδαρίου, έθετε τις βάσεις για να εφαρμοστεί, 32 χρόνια μετά, η «Αρχή της Πεπατημένης», προσπαθώντας να αλλάξει  καθοριστικά τον Αυτοδιοικητικό χάρτη του Χαϊδαρίου, καθώς θα αρκεί, και μόνο, η «δεδηλωμένη» αναγνωσιμότητα του πατρός, προκειμένου ο υιός να ασκεί το Δημαρχιακό αξίωμα.
Και όπως λένε οι Λατινομαθείς νομικοί (π.χ. πατήρ και υιός):  «O Tempora, O Mores» (Ω καιροί! Ω ήθη!)
Βεβαίως   -επακόλουθα-   θα αναρωτηθεί κάποιος:  «Γιατί ψέγεις κάποιο νέο που θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά; Αυτό δεν αποτελεί την πεμπτουσία του ‘’πολίτη’’ με την Αρχαιοελληνική διάσταση της έννοιας;  Αφαιρείς λοιπόν το Δημοκρατικό δικαίωμα του ‘’εκλέγεσθαι’’   στους ‘’επωνύμους’’;»
Μακριά από μένα τέτοιες αντιλήψεις και  πριν αναπτύξω τον αντίλογο  μου, να θέσω μία απολύτως αναγκαία διευκρίνηση:  
Επώνυμοι είμαστε ΟΛΟΙ.  Ακόμα και τα αδέσποτα ζώα (άθλιο φαινόμενο παρακμάζοντος πολιτισμού)  της πόλης μας, φέρουν όνομα.  Κάποιοι βέβαια είναι περισσότερο αναγνωρίσιμοι από κάποιους άλλους.  Επομένως  το θέμα δεν τίθεται στην βάση της επωνυμίας, αλλά της μεγαλύτερης ή μικρότερης αναγνωρισιμότητας (όπως στην παλιά διαφήμιση  με τις σοκολάτες Lila Pause).
Και ο αντίλογος:
Προφανώς και η αναγνωρισιμότητα αποτελεί ευεργετικό πλεονέκτημα του «εκτιθέμενου» σε δημόσια κρίση. Αρκεί να πληρούνται δύο προϋποθέσεις. Πρώτον, η αναγνωρισιμότητα να έχει αποκτηθεί με προσωπικό κόστος,  θυσίες και αγώνες στον Δημόσιο στίβο, και όχι να έχει μεταβιβαστεί  ΜΟΝΟ «κληρονομικώ δικαιώματι».
Δεύτερον,  το πρόσημο της αναγνωρισιμότητας απαραιτήτως να είναι θετικό, διότι, κατά την Ιστορία, και ο Ηρόστρατος  απέκτησε τεράστια αναγνώριση το 356 π.χ. (και έκτοτε μνημονεύεται στους αιώνες) όταν πυρπόλησε τον Ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο, αφού  αδυνατούσε να φτιάξει κάποιον παρόμοιο.
Επιπροσθέτως  υποστηρίζω σθεναρά ότι,  όταν αποδέχεσαι τα ευεργετήματα της «κληρονομικής αναγνώρισης»,  θα πρέπει να είσαι έτοιμος να επωμιστείς   και  τον κόλαφο των «προπατορικών αμαρτημάτων», ότι πιο απάνθρωπο φυσικά, καθώς  κάθε άνθρωπος δικαιούται να κρίνεται από τα δικά του πεπραγμένα και την προσωπική του διαδρομή και όχι των προπατόρων του.  Εξ όσων μάλιστα θυμάμαι (καθότι μεσήλιξ),  το μακρινό 1982,  ο πατήρ Κυριάκος κρίθηκε από τους συνδημότες του  με βάση τα δικά του πεπραγμένα (όπως έπρεπε) και όχι με τα πεπραγμένα (θετικά και αρνητικά) του παππού  Βαγγέλη Ντηνιακού (όπως δεν θα έπρεπε).
Και επί της ουσίας(;), για την «ταμπακιέρα»(;), τι κομίζει ο Ευάγγελος ο νεότερος;   Εξ όσων κατόρθωσα να σταχυολογήσω:
·         Ότι είναι «ο νεότερος» (μεταξύ των λοιπών ανθυποψηφίων του). Μόνο που ο ηλικιακός προσδιορισμός πρέπει να συνοδεύει κάποια αναγκαία (για τα Δημόσια πράγματα)  ιδιότητα, π.χ. Αγωνιστής, Μαχητής, Επαναστάτης, κ.λ.π.  Άλλως δεν είναι απλά ένας κενός περιεχομένου προσδιορισμός, είναι  -χειρότερα-  ρατσιστικός διαχωρισμός (νέος – ηλικιωμένος, λεπτός – χοντρός, ψηλός – κοντός, άνδρας – γυναίκα, λευκός – έγχρωμος, κ.λ.π.)
·         Ότι  γνωρίζει τα προβλήματα του Χαϊδαρίου διότι  όπως δήλωσε: «Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, στο οικογενειακό μας τραπέζι ποτέ δεν έλειψε η κουβέντα για την πόλη μας».  Τεκμαίρει λοιπόν κάποιος εύκολα ότι, κατά τον  «φέρελπι νέο» η γνώση των προβλημάτων μιάς πόλης αποκτάται (μεταξύ τυρού και αχλαδιού) στα οικογενειακά δείπνα και υπό την προϋπόθεση ότι ο πατέρας, μακροχρονίως, δημαρχεύει της πόλης. Όσο για τους άλλους που πολλά χρόνια συμμετέχουν στα κοινά (αμισθί), που αφήνουν το μεροκάματο για να συμπαρασταθούν σε αγώνες, που θέτουν τις γνώσεις, την εμπειρία και την επιστημοσύνη τους στην υπηρεσία του κοινού καλού, ε αυτοί δεν μπορούν να γνωρίζουν καλύτερα, γιατί δεν τα ξέρουν από «μέσα».
·         Ότι για τα προβλήματα στην Αυτοδιοίκηση και για την κρίση του θεσμού «ευθύνονται οι άνθρωποι που την υπηρετούν χρόνια τώρα» (τη εξαιρέσει του πατρός Κυριάκου βεβαίως – βεβαίως).   Προφανώς δεν αναγνωρίζει (ο νεαρός Ντηνιακός) καμία ευθύνη της κεντρικής εξουσίας (που υπηρέτησε πιστά για δεκαετίες ο πατήρ),  καθότι μάλλον μόνη η Αυτοδιοίκηση ανέλαβε πρόσθετες αρμοδιότητες ενώ η διαχείριση των αντίστοιχων κονδυλίων παρέμεινε κεντρικά ελεγχόμενη. Μάλλον μόνη η Αυτοδιοίκηση συνένωσε δήμους δημιουργώντας υδροκέφαλους οργανισμούς αποκομμένους από του δημότες. Μάλλον μόνη η Αυτοδιοίκηση κατάργησε την απλή αναλογική.  Μάλλον μόνη η Αυτοδιοίκηση περιέκοψε κατά 65% τους πόρους της τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Μάλλον μόνη η Αυτοδιοίκηση απέλυσε Δημοτικούς υπαλλήλους, κατήργησε την Δημοτική Αστυνομία, χρεοκόπησε κοινωνικές δομές.  Όλα τα έκαναν οι «κακοί» Αυτοδιοικητικοί. Άρα;  Άρα το αβίαστο συμπέρασμα είναι ότι χρειαζόμαστε την ΙΔΙΑ κεντρική διακυβέρνηση και έναν ΑΛΛΟ («καλό») Δήμαρχο. Τον Ευάγγελο junior.  Μπίνγκο!!!!!   Τόσο απλά.
Κάποτε ναι, για να εκλεγείς Δήμαρχος αρκούσε η μέθοδος:
·         Χαιρετώ όλο το εκκλησίασμα την Κυριακή (ιδιαίτερα των ηλικιωμένων γυναικών).
·         Επισκέπτομαι τα πολυσύχναστα καφενεία και χαιρετώ, αντιστοίχως, όλους τους ηλικιωμένους θαμώνες.
·         Στέκομαι το Σάββατο στο έμπα της Λαϊκής αγοράς και μοιράζω λουλούδια στις κυρίες (την ημέρα της γυναίκας).
·         Επενδύω στην «κόλαση της ανεργίας» τάζοντας «ξεροκόμματο»  περιορισμένης διάρκειας (sort term) ακόμα και σε υποψήφιους δημοτικούς μου συμβούλους.
·         Υπόσχομαι την ευνοϊκή εκπλήρωση κάθε αιτήματος για «μικρές διευθετήσεις».
Σήμερα όμως οι καιροί «ου μενετοί» και άλλες είναι οι ανάγκες των πολλών. Γι’ αυτό και είναι απολύτως επίκαιρο το παλιό σλόγκαν που συνόδευε την επένδυση σε αμοιβαία κεφάλαια:  «Οι προηγούμενες αποδόσεις δεν διασφαλίζουν τις μελλοντικές»,  ή όπως λέει και ο λαός μας: «Αν έχεις νύχια ξύσου, αλλιώς…..».

ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ ΧΑΙΔΑΡΙΟΥ

ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ : Ο Θοδωρής Σπηλιόπουλος ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΧΑΙΔΑΡΙΟΥ- ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΛΟΙΜΩΔΩΝ :Λειτουργία του Νοσοκομείου "Λοιμωδών"

Σχολιο για την Έκκληση του Δημου : ΜΗΝ ΒΓΑΖΕΤΕ ΚΛΑΔΕΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Σκαραμαγκάς : Επιτάχυνση διαδικασιών απόδοσης στους Χαϊδαριώτες της δημόσιας έκτασης 220 στρεμμάτων.

Συγκοινωνία. Προτάσεις και ενέργειες

Αριστερός δεν σημαίνει αρεστός νο 2 Η Πώς Εννοούμε οι Πολίτες σε δράση τη σχέση των πολιτών με την πόλη

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *