Κυκλοφοριακό Δάσους Θοδωρης Σπηλιοπουλος::ΑΤο Δάσος πρέπει να απεγκλωβιστεί.ΒΤο ποδήλατο πρέπει να χωράει στην πόλη Γ..Αλλαγή νοοτροπίας στην επίλυση του συγκοινωνιακού με προτεραιότητα στον πεζό Δ.Μεσο μαζικής μεταφοράς που θα ενώνει ΜΕΤΡΟ ΑΓ.ΜΑΡΙΝΑΣ με ΜΕΤΡΟ ΑΝΘΟΥΠΟΛΗΣ μέσω Δημαρχείου και ΑΤΤΙΚΟΥ νοσοκομειου
Κος ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ:(τοποθετηση μετά από παρουσίαση από Γιώργο Χανιωτακη της πρότασης Συλλόγου κατοικων Δασους)
Έχω κάποιους προβληματισμούς που θέλω να πω με αφορμή αυτή τη συζήτηση, που είναι πολύ χρήσιμη και μπράβο στον σύλλογο που πήρε την πρωτοβουλία να φέρει ένα θέμα που ταλαιπωρεί δεκαετίες τον Δήμο.
Ωστόσο, εγώ θα αξιοποιήσω τη συζήτηση αυτή που αφορά την περιοχή του Δάσους, να βάλω κάποιους προβληματισμούς και προς τον εισηγητή, τον κύριο Χανιωτάκη. Και δεν ξέρω αν είναι πολυτέλεια.
Η εισήγηση, αν θεωρήσουμε ότι η πόλη θα συνεχίσει και οι άνθρωποι, για τις επόμενες δεκαετίες να κινούνται με βασικό μέσο το Ι.Χ., στην όποια του μορφή, σαφώς έχει λύσεις.
Μπορεί να μην συμφωνώ πλήρως σε όλα, αλλά δεν έχει σημασία. Βασικά, επιλύει το πρόβλημα της εξόδου προς την Λεωφόρο Αθηνών – όχι προς τα δεξιά, προς τα αριστερά. Αυτό είναι το πρόβλημα του εγκλωβισμού του Δάσους.
Που σημαίνει ότι θα επιταχύνει και την ταχύτητα εξόδου, θα έλεγα, των κατοίκων προς τα έξω. Ωστόσο, όμως, πρέπει να πούμε ότι στο Δάσος, όπως και στο κεντρικό Χαϊδάρι, και θέλω να μου πει και ο εισηγητής, υπάρχει και εσωτερική κυκλοφορία.
Αυτό που ανέφερε ο Πρόεδρος, ο κύριος Πλιάτσικας, για την περιοχή Νάξου-Άνδρου, ας το πούμε έτσι, με αφορμή τα παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο, στην ουσία υπάρχει στην Καλαβρύτων, από την μία ή από την από την άλλη πλευρά, γενικώς υπάρχει εκεί που είναι η Νέα Παιδεία, και πάει λέγοντας. Τουλάχιστον κάποιες ώρες της ημέρας, υπάρχει μια ένταση.
Και βεβαίως με βάση αυτή την οπτική, το γνωρίζουμε, υπάρχουν μια σειρά περιοχές του Δάσους, που ξαφνικά ο πεζός, που υπερέχει στο Κάτω Δάσος, εννοώ υπάρχουν πεζοδρόμια θα έλεγα από την εκκλησία, την Αγία Παρασκευή και κάτω, ξαφνικά χάνεται το πεζοδρόμιο.
Είναι οι γνωστές γωνίες που αναφέρει πολλές φορές ο κύριος Ασπρογέρακας, σε διάφορα σημεία και που τα γνωρίζουν οι Δασιώτες καλύτερα αλλά κι εμείς τα έχουμε μάθει τώρα πλέον, το Δ.Σ.
Αυτή, λοιπόν, η ερώτηση λέει γίνεται και πιο συγκεκριμένη. Ποδήλατο, θα κυκλοφορεί στο Δάσος; Θεωρούμε ότι υπάρχει η δυνατότητα ενός ανθρώπου 60 χρονών, όπως είμαι εγώ, που προς το παρόν ακόμα δεν έχω καρδιοπάθεια αλλά μπορώ και κάνω ποδήλατο, να κινούμαι στο Δάσος με μια προτεραιότητα, εγώ δεν λέω για ποδηλατόδρομους…
Εγώ δεν λέω για ποδηλατόδρομους, είπα και την άλλη φορά που κάναμε την συγκοινωνιακή μελέτη, οι δικοί μας αναλυτές εκτιμούν ότι στο Χαϊδάρι δεν πρέπει να πάμε σε μια διαδικασία ποδηλατοδρόμων, πρέπει να πάμε σε δίκτυο δρόμων ήπιας κυκλοφορίας, που να συνδέει τα σημεία εντάσεως.
Αυτή ήταν και η παρατήρηση, μία από τις παρατηρήσεις που έκανα στους μελετητές, που παρουσιάσανε τη δική τους εκδοχή συνολικά για το Χαϊδάρι. Και όντως, απ’ ό,τι κατάλαβα και από τις απαντήσεις, αυτό το πράγμα δεν ήταν μες στην οπτική τους. Άρα, λοιπόν, ένα ζήτημα είναι αυτό που θα ήθελα να το δούμε, και στον συνδυασμό μιας δημοτικής…δεν με ενδιαφέρει αν θα είναι δημοτικής ή αστικής συγκοινωνίας.
Δηλαδή, δεν στέκομαι στο ποιος φορέας τα κάνει, αλλά αντικειμενικά, υπάρχει ένα ζήτημα, ακόμα και αν υπάρξει μετρό ή υπάρξει η λύση του μετρό που έχω προτείνει και δεν έχει υλοποιηθεί, για μια γραμμή bybus, κάποιο λεωφορείο, κάποιο ΜΜΜ, θα πρέπει να ανταποκρίνεται και στο Δάσος, να μαζεύει τον κόσμο προς τις γραμμές του μετρό.
Όσο κοντύτερα, τόσο καλύτερα. Αν μεθαύριο έχουμε μετρό στο Δημαρχείο ή στο Αττικό Νοσοκομείο, θα είναι αυτό η στάση, δεν είναι αυτό, θα είναι η Ανθούπολη και θα είναι και η Αγία Βαρβάρα, η Αγία Μαρίνα.
Τώρα, εγώ λέω το εξής. Εγώ συμφωνώ με τον Δήμαρχο στο εξής. Καταρχήν, μπορούμε να πούμε ότι είναι μια απόφαση. Αλλά νομίζω ότι η απόφαση που θα πάρουμε, εκτός από τη θετική διατύπωση σε πολιτικό επίπεδο, θα έλεγα ότι για να αξιοποιηθεί, μαζί με την ολοκλήρωση της μελέτης και την επιτάχυνση της ήδη υπάρχουσας μελέτης, ή πιθανά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε ορισμένα ζητήματα να τα περπατήσουμε παράλληλα.
Δηλαδή, το ζήτημα που είναι η παράλληλη της Μπουμπουλίνας, η Σατωβριάνδου, ή το ζήτημα στην περιοχή…δηλαδή στις δύο περιοχές ανατολικά και δυτικά, ανεξάρτητα ποια θα είναι η τελική λύση, τελοσπάντων, πρέπει να ελευθερωθούν οι δρόμοι, έτσι κι αλλιώς! Αυτό νομίζω δεν το αμφισβητεί κανένας. Ανεξάρτητα αν στην τελική μελέτη αυτά θα είναι άνοδος, κάθοδος, μονής ή διπλής κατεύθυνσης. Έτσι;
Χρειάζονται αυτοί οι δρόμοι για να μπορέσουμε να πούμε ότι και σε επίπεδο εσωτερικής κυκλοφορίας θα διευκολύνονται οι άνθρωποι στην περιοχή τους και δεν θα κάνουν ας πούμε τεράστιες ανηφορικές ή κατηφορικές διαδρομές για να πάνε σε σημεία που είναι συνήθη.
Λοιπόν, εγώ βάζω κι ένα άλλο ζήτημα που θέλω να το απαντήσει ο Δήμαρχος με αφορμή αυτό, γιατί διάβασα εδώ πέρα ότι το Πράσινο Ταμείο χρηματοδοτεί προγράμματα που καταρτίζονται από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας κ.λπ., όσον αφορά την αναβάθμιση και την αποκατάσταση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος.
Χρηματοδοτεί 150 Δήμους το Πράσινο Ταμείο για εκπόνηση σχεδίων βιώσιμης αστικής κινητικότητας. Μεταξύ αυτών, και των Δήμων μας, νομίζω, με το ποσό των 40.000 ευρώ. Και ο στόχος είναι η προώθηση ισόρροπης ανάπτυξης και η καλύτερη ενοποίηση των διαφόρων τρόπων αστικής κινητικότητας κ.λπ., δίνοντας έμφαση στον πολίτη, και τα ρέστα.
Και κυρίως δίνει αυτό το σχέδιο, γι’ αυτό λέω ότι πρέπει να παρθεί υπόψη, στο βαθμό που τρέχει, στο ότι σέβεται τους πεζούς και τους ποδηλάτες και τα άτομα με ειδικές ανάγκες κ.λπ. Να μην το αναλύσουμε σήμερα. Λέω τις κατευθύνσεις.
Παράλληλα δε, σέβεται και τη λειτουργία των επαγγελματικών χώρων, καθώς και τη διευκόλυνση της μετακίνησης όλων, ώστε να στρέφονται οι πολίτες στη χρήση των τοπικών υπηρεσιών και σημείων πώλησης αγαθών.
Εγώ λέω το εξής τώρα. Έχει ανοίξει μια συζήτηση, παρότι κάποιοι πολίτες μπορούν να πουν ότι δεν έχει ανοίξει. Εγώ θα πω ότι έχει ανοίξει. Καθυστερημένα; Καθυστερημένα! Τρία χρόνια μετά; Τρία χρόνια μετά. Αλλά έχει ανοίξει.
Και θα έλεγα ότι οι δημοτικές παρατάξεις και ο κόσμος του Χαϊδαρίου, χωρίς να είμαστε επαΐοντες, αλλά είμαστε γνώστες του προβλήματος, είμαστε και ώριμοι να συνθέσουμε αυτά τα πράγμα. Γι’ αυτό βάζω και αυτή την πλευρά.
Εγώ δεν έχω πρόβλημα να καθυστερήσουμε, θα έλεγα, λίγο ακόμα. Έτσι κι αλλιώς, έχουμε καθυστερήσει. Προκειμένου, εγώ δηλαδή θα ήθελα να ξέρω, σε σχέση με το σχέδιο αστικής κινητικότητας –και σε αυτό δεν χρεώνω την Δημοτική Αρχή–, το σχέδιο που παρουσίασαν οι μελετητές ήταν ένα σχέδιο άλλης εποχής. Βεβαίως, είχαν κάνει πάρα πολύ καλές μετρήσεις, μου έκανε εντύπωση, γιατί ρώτησα κιόλας κ.λπ.
Δηλαδή έλεγε τα σημεία αιχμής, αυτά που λέμε το Σάββατο, αυτά που διαπιστώνουμε, είχαν νούμερα οι άνθρωποι.
Παρέμβαση εκτός μικροφώνου
Ωραία, εγώ παίρνω υπόψη αυτή την παρατήρηση. Όσον αφορά, όμως, τον φόρτο, υπήρχαν ας πούμε αριθμοί, τα σημεία εντάσεως, το ότι υπάρχουν ώρες που ο αριθμός των ανθρώπων που προσπαθεί να παρκάρει είναι τριπλάσιος από αυτόν που είναι κ.λπ.
Αυτό, λοιπόν, προσπαθούσε να λύσει με αυτή την οπτική, που στην ουσία δεν μπορεί να λύσει. Δηλαδή, υπηρετούσε τη λογική ότι χρησιμοποιούμε όλοι το αμάξι μας.
Και επειδή σήμερα έχουν ωριμάσει στους ανθρώπους που ασχολούνται με τα ζητήματα βελτίωσης της πόλης, ότι δεν θέλουμε στην ουσία τόπους παρκαρίσματος, αλλά αποφυγής, δηλαδή η λύση δεν είναι να έχουμε πάρκινγκ εγώ, εκεί, παραπέρα κ.λπ., αλλά αποφυγή των μέσων ατομικής μεταφοράς, και πιο ήπιων μέσων κ.λπ., νομίζω ότι χρειάζεται μια σύνθεση και μια επαναφορά, σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Αφού μου απαντήσει και ο Δήμαρχος σε αυτό, για τη βιώσιμη αστική κινητικότητα, εγώ θα ήθελα να ξέρω και να ακούσω και μια τέτοια ανάλυση, και να επανέλθουμε. Αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
