Λέω ΝΑΙ στην ΠΝΠ, ΝΑΙ στη ''Δημοκρατία εκτάκτου ανάγκης''

21/4/2015 Ομιλία στο δημ.συμβ Χαιδαρίου (έκτακτη συνεδρίαση την ημέρα ανακοίνωσης της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου).

ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ: Αγαπητοί συνάδελφοι, χαίρομαι που δείχνουμε εντιμότητα σαν αυτοδιοίκηση πανελλαδικά για ένα θέμα που βεβαίως διχάζει εκ των πραγμάτων. Εκ των πραγμάτων, γιατί η πρακτική μιας Πράξεως Νομοθετικού Περιεχομένου δεν είναι κάτι συνηθισμένο, πολύ περισσότερο έξω από την κουλτούρα της αριστεράς, γιατί θυμίζει μια λογική που δεν αντιστοιχεί στους χώρους και στη φιλοσοφία μας. Αυτό είναι το εύκολο ζήτημα. Και βεβαίως υπάρχουν μια σειρά ζητήματα, ακρίβειες ή ανακρίβειες όσο αναφορά το τι γίνεται και με τα χρήματα και που πηγαίνουν. Αλλά νομίζω ότι αυτά έχουμε τη δυνατότητα να τα διαβάσουμε και αύριο ή τα έχουμε διαβάσει. Δηλαδή θέλω να πω, για να σταθώ λίγο σε αυτά, γιατί δε με απασχολούν αυτά. Αυτά είναι ζητήματα υπό συζήτηση και υπό διαχείριση θα λέγαμε.

Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση βρίσκεται με ένα ταμειακό έλλειμμα από ότι περιγράφει η ίδια και δε νομίζω ότι το αμφισβητεί ο καθένας. Δεν άκουσα καμία τοποθέτηση, ή δε διάβασα καμία τοποθέτηση που να αμφισβητεί ότι παρέλαβε ένα ταμειακό έλλειμμα της τάξεως των 500.000.000.

Πάρα πολλές χώρες στην Ευρώπη διαχειρίζονται τα χρήματα είτε φορέων του δημοσίου είτε είναι τοπικής αυτοδιοίκησης κ.λπ. με αυτό τον τρόπο που επιδιώκει η κυβέρνηση. Τι πλεονέκτημα δίνει αυτό; Κατ’ αρχήν αντί τα χρήματα να είναι άτοκα, δίνουν μια δυνατότητα της τάξεως του 1,5%, το οποίο όπως καταλαβαίνετε για αυτά τα μεγέθη είναι πάρα πολύ σημαντικά για αυτούς τους φορείς. Και επιπλέον υπάρχει εξασφάλιση, ότι αυτά τα χρήματα τα εγγυάται το ελληνικό Κράτος.

Όσο αναφορά βέβαια τις πρακτικές περί παζαρέματος κ.λπ., ήδη έχει γίνει πρακτικά όταν η «ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ» κατέθεσε 450.000.000, αν θυμάμαι καλά, και μετά από 15 μέρες χρειάστηκε τα 170, τα πήρε με εύκολο τρόπο. Αυτά λοιπόν είναι τα τεχνικά ζητήματα, περισσότερο για να αποκαταστήσω λίγο την πραγματικότητα όσο αναφορά, αν και δε νομίζω ότι κανέναν τόνε κόφτει αυτό.

Αυτό είναι η πρακτική πλευρά των πραγμάτων και βεβαίως η λογική που λέει ότι θα πάρουμε τα χρήματα, δεν είναι για να μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες. Είναι αφού υπολογίσουμε τι χρειάζεται ανά 15ήμερο ο δημόσιος τομέας, το υπόλοιπο, το οποίο, ας πούμε, από το αποθεματικό μπορεί να είναι το 85, το 80%, ανάλογα με την περίπτωση και το τι έργα; Δε θα σταματήσουν έργα. Αυτά τώρα είναι και λίγο αφελή, έτσι; Εννοούμε από τα έργα λοιπόν που είναι σε εξέλιξη, αφού υπολογιστεί το τι όπως μπορεί και κάνει οι οικονομικές υπηρεσίες είτε στους Δήμους, είτε αλλού, το υπόλοιπο αντί να…. Γιατί έχουμε και μια ιστορικότητα, τα χρήματα αυτά οι κυβερνήσεις τα παίρνανε τσάμπα, ας πούμε, στο παρελθόν, έτσι; Το γνωρίζουμε όλοι. Θα μπαίνουνε σε μια λογική του 2,5%. Αυτά για τα τεχνικά ζητήματα.

Έρχομαι λοιπόν λίγο στην ουσία του ζητήματος, κατά τη γνώμη μου και δε νομίζω ότι κάναμε αυτή την έκτακτη σύγκλιση για να δούμε αυτά τα ζητήματα. Ήρθαμε να δούμε το εξής, δύο πολιτικά ζητήματα. Κατά τη γνώμη μου, αν χρειαζόταν Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου σαν μεθοδολογία από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, και αν έγινε, γιατί έγινε;

Και το δεύτερο ζήτημα είναι…., που δεν το άκουσα, είναι σε ποια κατάσταση είναι η χώρα; Και χαίρομαι που στο Δημοτικό Συμβούλιο κουβεντιάζουμε αυτή τη στιγμή αυτό το ζήτημα και θα ήθελα και στο μέλλον με αντίστοιχη ευαισθησία, είτε εκτάκτως είτε τακτικά, για διάφορα ζητήματα να παίρνουμε θέση.

Λέω λοιπόν το εξής. Θα μου επιτρέψετε και ολίγον επί προσωπικού. Τι εννοώ; Στις 6 Απριλίου 2015, θέλω να πω ότι εγώ προσωπικά δεν έχω καμία δυσκολία να υπερασπιστώ την πολιτική της κυβέρνησης, έγραψα ένα άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο που έλεγε Η Δημοκρατία εκτάκτου ανάγκης, ο δογματικός ορθοδοξος οπορτουνισμός του ΚΚΕ και η Αριστερά του τίποτα του κυρίου Πανούση. Ήταν ένας προκλητικός τίτλος, κυρίως για να αναφερθώ στην ανάγκη σήμερα, σε αυτές τις συνθήκες μετά από δύο μήνες, τρεις μήνες διακυβέρνησης μιας κυβέρνησης αριστεράς, στο να ξαναδούμε το φιλμ από την αρχή και να κουβεντιάσουμε και να προσπαθήσουμε να συνεννοηθούμε, στο ποιο είναι το πολιτικό πρόβλημα της χώρας.

Το πολιτικό πρόβλημα της χώρας είναι ότι βγήκε μια κυβέρνηση, η οποία πρέπει να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια και τη δημοκρατία των Ελλήνων. Αυτό λοιπόν κατά τη γνώμη μου, σημαίνει υπεράσπιση των αστικών δικαιωμάτων που μερικοί το αμφισβητούν ότι είναι δευτερεύων πολιτικό ζήτημα, άλλοι από τα δεξιά και άλλοι από τα αριστερά.

Κατά τη γνώμη μου είναι το κυρίαρχο ζήτημα σε συνθήκες, αυτές που ζει ο κόσμος, σε συνθήκες αυτές που γνωρίζουμε όλοι, των 1.500.000 ανέργων, των 3.800.000 που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας. Βάζοντας λοιπόν τη σκέψη μας πάνω σε αυτό το πρόβλημα που λέγεται ότι η χώρα έχει ανθρωπιστική καταστροφή που ενισχύεται και από άλλα προβλήματα που προκύπτουν όχι μόνο από την χώρα αλλά και από εξωγενείς παράγοντες. Μαζί πιστεύω θρηνούμε όλους αυτούς τους ανθρώπους που ήρθανε, προσπαθήσανε να έρθουνε εδώ για μια καλύτερη ελπίδα, κάθε μέρα τους βλέπουμε, η Μεσόγειος να γίνεται ένα απέραντο νεκροταφείο.

Απέναντι λοιπόν σε μια πολιτική που έλεγε ανασύνταξης του ελληνικού λαού και ανόρθωσης και ανασύνταξης της ευρωπαϊκής ιδέας της αλληλεγγύης, απέναντι και στους άλλους λαούς, εμείς βλέπουμε αυτή τη στιγμή ότι γίνεται μια προσπάθεια χειραγώγησης θα λέγαμε της ελληνικής κυβέρνησης από τους τρεις φορείς της ευρωπαϊκής ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Αν κάτι λοιπόν έχουμε να πούμε είναι ότι η κυβέρνηση αργεί. Σας λέω προσωπική μου θέση. Η κυβέρνηση αυτή που κατά τη γνώμη μου είναι σε σωστό προσανατολισμό, έχει ένα πρόβλημα ροής πολιτικής επάρκειας και αποτελεσματικότητας. Και ενώ οι απαιτήσεις του κόσμου και της κοινωνίας που σε όλες τις μετρήσεις δίνουνε ποσοστά τα οποία, εντάξει όλοι μπορούμε να τα αμφισβητήσουμε, αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή. Ότι ενώ ένα ποσοστό 40%, 41 ψήφισε αυτή την κυβέρνηση, η εμπιστοσύνη του κόσμου και μάλιστα στα ποιοτικά χαρακτηριστικά, φτάνει ας πούμε σε ποσοστά που εντάξει όλοι δυσκολευόμαστε να τα πιστέψουμε, της τάξης του πάνω από 60 έως 80%.

Τι ζητάει ο κόσμος λοιπόν; Ο κόσμος λοιπόν λέει και το λέω και εγώ προσωπικά, ότι μετά από δυόμιση μήνες έχουμε δύο νόμους από νομοσχέδια. Ένας που έχει σχέση με τη ρύθμιση των οφειλών και ο άλλος έχει σχέση με τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, το δικαίωμα της απεργίας, το δικαίωμα της μετενέργειας, το 751 σε δύο δόσεις.

Και πότε λοιπόν, λέω εγώ, θα λύσουμε το πρόβλημα της ΕΡΤ; Της Digea; Της αναδιάρθρωσης της Αστυνομίας και των ΜΑΤ; Του Δικαστικού Σώματος; Το να διώξουμε τους διοικητές των νοσοκομείων που με αγγλικού τύπου, πως τα λένε συμβόλαια, παραμένουν στις θέσεις τους. Τα ζητήματα που είναι χρυσός, δηλαδή απορρίμματα κ.λπ., κ.λπ. και μια σειρά άλλα πράγματα που έχουν σχέση, για να μην πούμε τοπική αυτοδιοίκηση και «Καλλικράτης», που πρέπει να καταργηθούν και να γίνουν.

Με αυτούς τους ρυθμούς, αν συνεχίσει η κυβέρνηση, κατά τη γνώμη μου θα χαθεί πολύτιμος χρόνος. Και ο χρόνος αυτός, δεν είναι γενικά ένα ζήτημα πολιτικού χρόνου το τι σε επίπεδο πολιτικό, έχει σχέση με τη ζωή των ανθρώπων. Έγραψα λοιπόν σε αυτό το άρθρο ότι…. Έβαλα ένα ερώτημα θεωρητικού χαρακτήρα, παραφράζοντας λίγο τον Νίκο τον Πουλαντζά. Ο Πουλαντζάς λοιπόν έγραψε στην περίοδο της δικτατορίας και ασχολήθηκε με το φασισμό και έγραψε λοιπόν για Κράτος εκτάκτου ανάγκης. Το Κράτος εκτάκτου ανάγκης που χρησιμοποιεί το σύστημα όλα αυτά τα χρόνια και μάλιστα τελευταία το έχουμε δει, όχι μόνο στην περίοδο της Χούντας αλλά και στην περίοδο του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, για να περάσει όλα αυτά που έγινε. Αυτό με τη μετενέργεια θα λέγαμε των μνημονίων.

Βάζω λοιπόν σε αυτό το άρθρο, μήπως χρειαζόμαστε μια δημοκρατία εκτάκτου ανάγκης;. Και βάζω το ερώτημα 6 Απριλίου, δηλαδή αρκετές μέρες πιο πριν. Με ποιο τρόπο θα το αντιμετωπίσουμε αυτό; Μήπως εν ονόματι της υλοποίησης και αλλαγής των ρυθμών θα χρειαστεί να κάνουμε και Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και ότι άλλο χρειάζεται προκειμένου να αλλάξουν οι ρυθμοί που όπως περιγράφω εκεί, δεν είμαι ο ειδικός, γι’ αυτό και υπάρχουν και οι ειδικοί στα κόμματα για να μας δώσουνε τις συμβουλές όσο αναφορά την αξιοποίηση των δυνατοτήτων στα πλαίσια της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Άρα λοιπόν θέλω να πω και κλείνω με αυτό την πλευρά της προσωπικής τοποθέτησης. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, μπορεί αυτή τη στιγμή να φαίνεται, και άσχετα πως χρησιμοποιείτε θα πω μετά, ότι αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση αυτή, που ο βασικός της κορμός είναι αριστερά μετέρχεται γιατί δεν έγινε τέτοια φασαρία για την τροποποίηση που ήτανε βελτιωτική, το να έχει ξαναγίνει Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που έκανε ο Τσίπρας σχετικά με τις 100 δόσεις. Εκεί λοιπόν δεν υπήρξε αντίστοιχη ευαισθησία. Λέω λοιπόν ότι αυτή τη στιγμή, όντως γίνεται μία συζήτηση που μπορεί να έχει και αρνητικά χαρακτηριστικά και κατανοώ και συναδέλφους και στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και αλλού, που στέκονται και σε αυτά τα ζητήματα, και στο ζήτημα της χρήσης των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, αλλά πιθανά και στο ζήτημα της ουσίας.

Λέω όμως και έχω την αίσθηση και εγώ προσωπικά την πλήρη βεβαιότητα, ότι η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη όσο αναφορά αυτό που λέμε εσωτερικό πεδίο και διεθνείς συσχετισμοί. Νομίζω ότι αυτό που είπε, και δε νομίζω ότι το είπε τυχαία, που χρεώθηκε να το πει θα έλεγα, ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ότι εμείς στις 4 κόκκινες γραμμές που συνηθίζεται να λέμε, όσο αναφορά τα ζητήματα στα οποία εμείς δε μπορούμε να πάμε πίσω. Ότι δεν μπορούμε να πάμε την ελληνική κοινωνία σε υφεσιακά μέτρα, δε θα το αναλύσω, όλοι τα γνωρίζουμε, αλλιώς εμείς τελειώσαμε αυτό που είχαμε να κάνουμε. Πρέπει οι εταίροι μας σε αυτή τη μεταβατική φάση, θα πρέπει αυτοί αν θέλουν να διαβούν τον Ρουβίκωνα να το κάνουν ή να προσεγγίσουν το ήμισυ του ποταμού. Νομίζω ότι απηχεί τη σκέψη, την πολιτική φιλοσοφία και της κυβέρνησης και των ανθρώπων που είτε στήριξαν, είτε, εννοώ προεκλογικά, είτε στηρίζουν μετεκλογικά που είναι πολύ περισσότερος κόσμος.

Νομίζω λοιπόν ότι το αποτέλεσμα, η μετενέργεια να το πω έτσι, πέρα από αυτά που θα κουβεντιάσουμε, νομίζω ότι ξαναβάζει την ελληνική κοινωνία σε μία συζήτηση. Δεν είμαι εγώ που το αποφάσισα. Δεν ξέρω αν τι θα γινότανε κ.λπ. με άλλο τρόπο. Αυτή τη στιγμή όμως, από αύριο το πρωί, θέλουμε δε θέλουμε, πέρα το τι θα γίνει με την τοπική αυτοδιοίκηση, τι θα κάνουν τα πανεπιστήμια με την αυτοτέλειά τους και ότι άλλο γίνει, η συζήτηση σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ότι η κυβέρνηση αναγκάζεται να πάρει ένα μέτρο, γιατί ο κόσμος έφτασε στο χτένι και θα πρέπει να αποφασιστούν και σε εσωτερικό επίπεδο, ποιοι είναι από δω και ποιοι είναι από εκεί στη στήριξη αυτής της πολιτικής, η οποία λέει ότι πρέπει να πάμε με γρηγορότερους ρυθμούς. Βεβαίως αφορά και την Ευρώπη από τη δική της πλευρά με τα θεσμικά της όργανα, να αποφασίσει το τι θέλει να κάνει.

Με αυτή την έννοια και με αυτή τη διάσταση που έχει ενδεχομένως και προσωπικά χαρακτηριστικά, εγώ νομίζω ότι αυτή η ενέργεια που αιφνιδίασε και που μπορεί να θέλει να δοκιμάζεται να χρησιμοποιηθεί αλλιώς, θα έχει θετική ενέργεια στο σύνολο των πολιτικών εξελίξεων. Γιατί το πραγματικό πολιτικό ζήτημα που το γνωρίζουμε όλο είναι, αν θα υπάρξει, αν αυτό θα είναι μια αριστερή παρένθεση, αυτή η πολιτική πεποίθηση όπως γνωρίζεται όλοι είναι η βασική αντίληψη της σαμαρικής Νέας Δημοκρατίας, που για άλλους λόγους άλλης ανάλυσης, το ΚΚΕ με το δικό του τρόπο ξεκινώντας τις κινητοποιήσεις ενάντια στην κυβέρνηση και θεωρώντας ότι είναι μία από τα ίδια, με άλλη φιλοσοφία προσπαθεί να επιδείξει ας πούμε, μια δραστηριότητα σε μια κατεύθυνση φιλολαϊκή θεωρητικά αλλά στην πράξη είναι συμμαχία σε αυτή την κατεύθυνση.

Όσο δε αφορά τον κόσμο που παρακολουθεί την ελληνική κοινωνία στο σπίτι και στο καφενείο, θα λέγαμε σε μια λογική ανασυγκρότησης της πολιτικής του σκέψης, εμείς θα επιχειρήσουμε πιστεύω σαν ευρύτερος χώρος, αυτό τον κόσμο να τον βάλουμε σε μια λογική υπεράσπισης αυτού του έργου και επιτάχυνσης της πολιτικής διαδικασίας που προβλέπει αποκατάσταση των ζητημάτων δημοκρατίας και αξιοπρέπειας. Αυτό νομίζω είναι το πολιτικό ζητούμενο κατά τη γνώμη μου και θα κριθεί στην πράξη, από την ικανότητα της κυβέρνησης να πείσει τον ελληνικό λαό, από την ικανότητα των ανθρώπων που πέρα από τα επί μέρους ζητήματα και από τις διαδικασίες θα πάρουν θέση σε αυτό το ζήτημα.

Με αυτή την έννοια λοιπόν το κείμενο αυτό που λέει ότι αξιολογεί ότι αυτή η κυβέρνηση, παίρνει αντιλαϊκά μέτρα, εμείς δεν μπορούμε να το ψηφίσουμε πέρα από άλλα ζητήματα που όπως είπαμε, μπορεί να έχει βάση.

Όσο αναφορά την τοπική αυτοδιοίκηση, νομίζω ότι με αφορμή αυτή τη συζήτηση, γιατί μας ενδιαφέρει η τοποθέτηση της τοπικής αυτοδιοίκησης, είναι ευκαιρία στον ελληνικό λαό να γίνει μία συζήτηση συνολικότερη για το τι πρέπει πραγματικά να πάει η κυβέρνηση σε πιο γρήγορους ρυθμούς, σε αυτό που λέμε ανασύνθεση του τοπίου, αλλαγή του «Καλλικράτη» και άνοιγμα μια κουβέντας για το τι πραγματικά τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να έχει ο τόπος.

Όσο αναφορά τέλος τα οικονομικά ζητήματα που τέθηκαν και που στάθηκα ολίγο στην αρχή, εγώ αυτό που θέλω να πω είναι το εξής. Απ’ αυτή τη συζήτηση ανεξαρτήτως κριτικών και.. και… και… ή μεθοδεύσεων, δικαστικών ή δικονομικών. Αυτό που θα ξέρει ο ελληνικός λαός αύριο κατά τη γνώμη μου είναι ότι αυτή η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να διαχειριστεί την τύχη σε μια κατεύθυνση ανατροπής όλου αυτού του υφιστάμενου καθεστώτος, που είναι σαν ας πούμε πνίχτης στον λαιμό του ελληνικού λαού.

Αυτή η διαδικασία λοιπόν δείχνει ότι αυτή η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να κάνει σε εξωτερικό επίπεδο αυτές τις ενέργειες που θα δώσουνε με μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, τη δυνατότητα στη χώρα να αξιοποιήσει τον ενεργειακό παράγοντα, να προχωρήσει σε αναπτυξιακή πορεία χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες τις γεωπολιτικές, αλλά και σε εσωτερικό επίπεδο. Κανείς δε θα αμφισβητεί αύριο το πρωί, ότι αυτή η κυβέρνηση, γιατί αυτό το παιχνίδι παίζεται, αυτό που ψιθυρίζουν οι τράπεζες, ξαφνικά μας έπιασε ο πόνος τι θα γίνει οι τράπεζες, τις οποίες ακόμα δεν μπορεί να τις αλλάξει, τις διοικήσει η κυβέρνηση, έτσι; Γιατί υπάρχουν του κόσμου τα νομοθετικά προβλήματα, ότι το ταμείο του Ελληνικού Κράτους συνολικά, αύριο το πρωί θα γράφουν οι εφημερίδες, δεν είναι άδειο. Και ανεξάρτητα από το χειρισμό του πράγματος θα λέμε λοιπόν, και αυτό νομίζω θα γράψει  η «BILT», θα αναγκαστεί να πει, ότι στο Ελληνικό Κράτος απ’ ότι φαίνεται αυτή τη στιγμή, υπάρχουνε 5.000.000.000 στην τοπική αυτοδιοίκηση, τόσα στο πανεπιστήμιο, τόσα εκεί, τόσα εκεί.

Άρα αυτή η μπουρδολογία, ότι στις 24 Απριλίου, καλά τη λέω την ημερομηνία δεν θυμάμαι, νομίζω ότι μπήκε η διαδικασία της συζήτησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, την επόμενη μέρα που εμείς θα πρέπει να έχουμε ξοφλήσει. Νομίζω ότι αλλάζει τη βάση και το αν θα εξοφλήσει αυτή η κυβέρνηση, εφόσον δεν επιτευχθεί μια πολιτική συμφωνία.