Αντιφασιστικό κίνημα - Συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο

Με αφορμή την συζήτηση που άνοιξε στο Δημοτικό Συμβούλιο σχετικά με τον αντιφασισμό και το αντιφασιστικό κίνημα.

Γράφει η Αθηνά Σκαμπά.

Στο Δημοτικό Συμβούλιο της 22/10/2014, ο επικεφαλής της Δημοτικής παράταξης «Πολίτες σε δράση» Θ. Σπηλιόπουλος εισηγήθηκε πρόταση για διεύρυνση των εορτασμών της 28^ης Οκτωβρίου μέχρι την επέτειο του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη. Ο Θοδωρής Σπηλιόπουλος έδωσε έμφαση στον αντιφασιστικό χαρακτήρα των εκδηλώσεων και στην ανάγκη να υπάρξουν τέτοιες δράσεις στην πόλη, λόγω των φαινομένων εκφασισμού των τελευταίων χρόνων. Στην ήπια, βελτιωτική πρόταση του συνδυασμού, με μεγάλη έκπληξη ακούσαμε την τοποθέτηση – απάντηση του αντιδημάρχου κου Καραγιάννη, η οποία χαρακτηρίστηκε από ένταση, απαξίωση του πολιτικού φορέα του ερωτώντος (ΣΥΡΙΖΑ) και κορυφώθηκε με την ευθεία τοποθέτηση «Δεν δικαιούσθε να μιλάτε για αντιφασιστική δράση» μέσω μιας επαγωγικής λογικής που ξεκινούσε από την κριτική για τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρωπαϊκή Ένωση για να καταλήξει να του χρεώνει «υποστήριξη της φασιστικής κυβέρνησης της Ουκρανίας».

Το αντιφασιστικό κίνημα στην Ελλάδα και η λαμπερή απουσία του ΚΚΕ:

Ευτυχώς για όλους μας, στην Ελλάδα υπάρχει αναπτυγμένο αντιφασιστικό – αντιρατσιστικό κίνημα, με πλούσια δράση και μεγάλη πολιτική ευρύτητα, τα τελευταία 20 χρόνια.

Δεκαοχτώ χρόνια έκλεισε φέτος το αντιρατσιστικό φεστιβάλ, μια διοργάνωση στην οποία συμμετέχουν οι περισσότερες αντιφασιστικές – αντιρατσιστικές οργανώσεις, αλλά και διάφορες συλλογικότητες. Φέτος δε, είχε δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες και κυρίως νεολαία. Οργανώσεις όπως η YRE, το δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, αργότερα η Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό και λίγα χρόνια αργότερα η ΚΕΕΡΦΑ και άλλες δημιουργούνται, δρουν από τις αρχές της δεκαετίες του ’90 αλλά μαζικοποιούνται ιδιαίτερα στα μέσα της δεκαετίες του 2000 καθώς τα φαινόμενα ρατσισμού είναι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν το χαρτί του ρατσισμού για να διχάζουν και να δαιμονοποιούν τους μετανάστες που εμφανίζονται μαζικά στην Ελλάδα, ενώ ρατσιστικές επιθέσεις καταγράφονται από, μικρές ακόμα, αλλά υπαρκτές ακροδεξιές – ναζιστικές ομάδες. Δομές αλληλεγγύης και υποστήριξης των μεταναστών (Κυριακάτικο Σχολείο μεταναστών, Πίσω θρανία, ανοικτό σχολείο μεταναστών Πειραιά) προσπαθούν να καλύψουν το κενό που αφήνει το κράτος στην διαδικασία ένταξης των εργατών αυτών στην κοινωνία που τους οδηγεί στην απομόνωση και τη γκετοποίηση. Στα τέλη της δεκαετίας του 2000 και λίγο πριν την κρίση, ο ρατσισμός έχει επικρατήσει επικίνδυνα στην Ελληνική κοινωνία και η αντιρατσιστική πάλη κορυφώνεται και σκληραίνει με χαρακτηριστικότερες και πιο σκληρές δύο μάχες (κυριολεκτικά σώμα με σώμα). Τη μάχη του Εφετείου και την απεργία των 300 μεταναστών στη νομική σχολή αρχικά και αργότερα στο κτίριο «Υπατία».

Στο κίνημα αυτό συμμετείχαν πάντα τμήματα, μέλη και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς διάθεση καπελώματος και έχει πολλές φορές υποστηριχτεί επίσημα από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα, σε όλη αυτή τη διαδρομή το ΚΚΕ λάμπει δια της απουσίας του.(Ποιος είναι ο εγκαλών και ποιος ο εγκαλούμενος;)

Στη μάχη του Εφετείου, όπου οι 600 μετανάστες ένοικοι μαζί με αλληλέγγυους απ’ όλο το φάσμα των αντιρατσιστικών οργανώσεων δέχονται επίθεση από οπλισμένα τάγματα εφόδου (τότε ακόμα παρουσιάζονταν ως αγανακτισμένοι πολίτες) με την πλήρη κάλυψη της αστυνομίας – Απουσία και ηχηρότατη σιωπή.

Στην απεργία πείνας των 300 μεταναστών και την ώρα που πολιορκείται το κτίριο από τα ΜΑΤ, καταγγέλλει τους αλληλέγγυους ότι: «…προσφέρουν υπηρεσίες στις δυνάμεις που επιθυμούν και επεξεργάζονται την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Συμβάλλουν στον παραπέρα εκφυλισμό των φοιτητικών συλλόγων εφόσον καλύπτουν τις επιλογές και τις ενέργειές τους με δήθεν συλλογικές διεργασίες και αποφάσεις.». Μετά τη μεταφορά των απεργών πείνας στην Υπατία και αφού το θέμα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, περνούν μέρες, ίσως και βδομάδες για να δηλώσει τελικά συμπαράσταση – η οποία βεβαίως, όπως και άλλες, υπήρξε εξαιρετικά πολύτιμη για την έκβαση του αγώνα.

Στα χρόνια της κρίσης, με την άνοδο της εκλογικής και κοινωνικής επιρροής της Χρυσής Αυγής και την δραματική αύξηση των δολοφονικών επιθέσεων των ταγμάτων εφόδου οι αντιφασιστικές – αντιρατσιστικές οργανώσεις, κινήσεις και μέτωπα, πανελλαδικά ή τοπικά αναγνωρίζουν την ανάγκη συντονισμού των δυνάμεων τους για να δώσουν πιο αποτελεσματικά τη μάχη ενάντια στους νεοναζί και την αστυνομία που τους στηρίζει απροκάλυπτα. Πολλές προσπάθειες έγιναν, με σημαντικότερη και πιο επιτυχημένη τον «Αντιφασιστικό Συντονισμό Αθήνας – Πειραιά». Σε όλες τις προσπάθειες, σε όλες τις δημόσιες συζητήσεις, σε όλες τις κινητοποιήσεις και παρόλες τις προσκλήσεις, το ΚΚΕ δεν ανταποκρίθηκε. Είτε αυτές ήταν προσκλήσεις για κεντρικές διοργανώσεις, είτε για τοπικές. Οι αντιφασιστές λάμβαναν πάντα ως απάντηση την εκκωφαντική σιωπή του.

Η αιτιολόγηση της απουσίας αυτής συμπυκνώνεται στην παρακάτω φράση του Γ.Γ. του ΚΚΕ κου Κουτσούμπα: «..δεν μπορεί να συνεργαστεί με πολιτικές δυνάμεις που υπερασπίζονται την καπιταλιστική εκμετάλλευση ή αποκρύπτουν τη σχέση του φασισμού με το σύστημα». Βεβαίως κανένας από τους αγωνιστές του αντιφασιστικού κινήματος δεν θα διαφωνήσει με την παραπάνω άποψη, τουλάχιστον από τις προαναφερόμενες και άλλες σχετικές οργανώσεις και σίγουρα δεν θα διαφωνήσουν οι αγωνιστές από το χώρο των αντιεξουσιαστών, οι οποίοι επίσης έχουν συμβάλλει πολύ στην αντιφασιστική δράση. Το πρόβλημα με το ΚΚΕ είναι ότι κατατάσσει όλες τις υπόλοιπες δυνάμεις στο στρατόπεδο υπεράσπισης – με τον έναν ή τον άλλο τρόπο – της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Άρα, με την ίδια επαγωγική λογική, για να συνεργαστεί κάποιος με το ΚΚΕ, πρέπει να είναι ….. ΚΚΕ! Βεβαίως το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο και δεν περιορίζεται στην έλλειψη διάθεσης για συνεργασία. Στις εκλογές του 2012, την ώρα που οι νεοναζί στέλνουν αιμόφυρτο στο νοσοκομείο δημοτικό σύμβουλο του ΚΚΕ στην Αγία Παρασκευή, απέναντι στις προσκλήσεις των άλλων αριστερών δυνάμεων για διοργάνωση αντιφασιστικής δαδήλωσης η τότε Γ.Γ. Α. Παπαρήγα συνιστά : «ηρεμία για να πάει ο κόσμος να ψηφίσει», ενώ η κα Κανέλλη, όταν προκλητικά την χαστουκίζει ο Κασιδιάρης μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα, μεγαλόψυχα δεν του κάνει ούτε μήνυση για να μη του δώσει αξία. Το ΚΚΕ υποτιμά χαρακτηριστικά και υποβαθμίζει τη φασιστική απειλή και δυστυχώς δεν οπισθοχωρεί από αυτή τη στάση μέχρι και τη δολοφονία του Π. Φύσσα που θέλοντας και μη, άλλαξε εντελώς την στάση όλων των πολιτικών δυνάμεων και δικαίωσε τους αντιφασίστες αγωνιστές που έδιναν ηρωικές (χωρίς διάθεση υπερβολής) μάχες, όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Στο Χαϊδάρι:

Τον λάβρο καταγγέλλοντα που απάντησε στην πρόταση Σπηλιόπουλου με τον τρόπο που παρατίθεται στην αρχή του κειμένου, διαδέχθηκε άλλος συνάδελφος της πλειοψηφίας, πιο μετριοπαθής, ο οποίος εγκάλεσε τη Δημοτική παράταξη των «πολιτών σε δράση» γιατί δε συμμετείχε στην περσινή εκδήλωση της ένωσης γονέων για την Εθνική Αντίσταση. Ας φρεσκάρουμε τη μνήμη μας, λοιπόν, για τις αντιφασιστικές δράσεις στο Χαϊδάρι, σταχυολογώντας:

1. Ρατσιστική Επίθεση δέχονται πακιστανοί μετανάστες στην περιοχή της Αστυθέας, στις 7/11/2012 οργανώνεται αντιφασιστική πορεία. Ούτε το ΚΚΕ, με οποιαδήποτε από τις μορφές που παίρνει (Λαϊκή Συσπείρωση, λαϊκή επιτροπή, ΠΑΜΕ κλπ), ούτε η ένωση γονέων Χαϊδαρίου (ελέγχεται από το ΚΚΕ) συμμετέχουν.
2. Από την απεργία των καθηγητών, το Σεπτέμβρη του 2013, λειτουργεί στους 3 Δήμους των Δυτικών (Αιγάλεω, Αγία Βαρβάρα, Χαϊδάρι) συντονισμός φορέων, συμμετέχουν η ΕΛΜΕ, ο σύλλογος Δασκάλων Χαϊδαρίου, ο σύλλογος Δασκάλων Αιγάλεω, οι εργαζόμενοι στο Δήμο Αιγάλεω, η ένωση γονέων Αιγάλεω, Δημοτικές παρατάξεις, οι αντιφασιστικές οργανώσεις «Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό», ΚΕΕΡΦΑ και «Χαϊδάρι Αντιφασιστικό ΜΠΛΟΚ15». Η ένωση γονέων Χαϊδαρίου δε συμμετέχει, δεν έρχεται σε καμία συνάντηση. Στις 7/12/2013 οργανώνεται απ’ όλες αυτές τις συλλογικότητες αντιφασιστική συναυλία με μαθητικά συγκροτήματα στο 1^ο ΕΠΑΛ Χαϊδαρίου. Κανένας από το ΚΚΕ, σε οποιαδήποτε μορφή του, δεν παραβρίσκεται.
3. Τον περασμένο Φλεβάρη το Αντιφασιστικό ΜΠΛΟΚ15, καλεί σε 3 συσκέψεις φορέων για συντονισμό δράσεων, όλους τους φορείς και συλλογικότητες της περιοχής γιατί αποκαλύπτεται σχέδιο εγκατάστασης δύο «στρατοπέδων συγκέντρωσης» στην περιοχή μας. Τρεις πορείες διοργανώθηκαν από τους φορείς και τις συλλογικότητες τις περιοχής, σε καμία δε συμμετείχε ούτε το ΚΚΕ, ούτε κανένας φορέας στον οποίο συμμετέχει. Στη μεγάλη διαδήλωση δε, που έγινε 26 Μαρτίου 2014 έξω από «Λοιμωδών» και ανέστειλε τα σχέδια του Δένδια για στρατόπεδο συγκέντρωσης στις εγκαταστάσεις του χώρου, το ΠΑΜΕ συμμετείχε, αλλά με έκπληξη είδαμε όλοι τις σημαίες του να απομακρύνονται όταν ξεκίνησε η πορεία.

Όσο για την εκδήλωση της ένωσης, παρότι δεν είμαστε ΚΚΕ, ακριβώς επειδή δεν έχουμε αυτή τη λογική, μέλη της δημοτικής μας παράταξης και του ΣΥΡΙΖΑ που δραστηριοποιούνται στους συλλόγους γονέων παραβρέθηκαν κι ας μη δηλώθηκε επίσημα η παρουσία μας.

Μετά απ’ όλα αυτά, παρότι εγκαλούμενοι, δηλώνουμε ότι η πρόσκληση για συνδιοργάνωση αντιφασιστικών δράσεων προς το ΚΚΕ, παραμένει ανοιχτή και άνευ όρων. Ποτέ δεν είναι αργά.

Αθηνά Σκαμπά

Δημοτική Σύμβουλος

Δημοτική παράταξη «Πολίτες σε δράση»

Υ.Γ. (Από την τελευταία απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ στις 20/10/2014)

«…η υπεράσπιση των ανθρώπων, ελλήνων και μεταναστών, η αντίσταση στη ξενοφοβία και το ρατσισμό, η αντίσταση στη λογική της μηδενικής ανοχής στο ξένο κα διαφορετικό, η αγωνιστική παρουσία μας στις «αμυγδαλέζες» και τις «μανωλάδες», στα εργοστάσια και τα νυχτερινά σχολεία, η αντιμετώπιση του φασιστικού φαινομένου και της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής, η ανάδειξη ζητημάτων, που για το κυρίαρχο σύστημα είναι «αόρατα», εκτός ύλης και εκτός κοινωνίας, δεν είναι απλώς υποχρέωση, αλλά και αναγκαία προϋπόθεση για μια συνολική ανατροπή με ορίζοντα την κοινωνική απελευθέρωση.»